Academie voor Schone Kunsten, Wenen: een tentoonstelling wordt geopend. De locatie: een grote, galmende ruimte met een opwindend industrieel karakter, maar een zeer slechte zaalakoestiek. Maar vandaag is er iets anders. De laudator pauzeert. De nagalm - de echo is vandaag verdwenen. Ze hoeft niet te schreeuwen om begrepen te worden.

Wat was er gebeurd? In plaats van tabellen de organisatoren van de tentoonstelling hebben Hennep isolatieplaten tweedehands. En dus waren er in de kamer niet alleen geluidsreflecterende oppervlakken zoals gips en glas, die geluid ongecontroleerd terugkaatsen, maar ook de "zachte" natuurlijke vezels.

Het was ons snel duidelijk geworden dat in de holtes van de henneppanelen "breekt" het geluid. Om precies te zijn wordt een deel van de geluidsenergie omgezet in warmte, wat betekent dat er minder geluid wordt teruggekaatst - er is minder echo. Dit verhoogt de spraakverstaanbaarheid in de ruimte en maakt de spraak begrijpelijker voor de luisteraar, omdat de galm van de woorden het effect heeft van meerdere mensen die tegelijk praten.

Na dit spannende evenement in Wenen hebben we één ding begrepen: De henneppanelen slikken geluid - en dat allemaal op natuurlijke wijze, zonder gebruik te hoeven maken van kunstmatige minerale vezels.